Gumki receptruki
Gumka recepturka jest cienkim gumowym bądź lateksowym elastycznym paskiem zamkniętym w okrąg, służącym głównie do nietrwałego spinania ze sobą przedmiotów. Obwód gumki recepturki zazwyczaj nie przekracza 25‒30 centymetrów.
Gumka recepturka została wynaleziona przez Stephena Perry'ego, który w 1844 roku złożył podanie o dotyczący jej patent, który uzyskał 17 marca 1845 roku. Pierwotnie służyła do spinania luźnych stron czy innych papierów. Służyła także do przytwierdzania papierowej recepty do buteleczki z lekarstwem, skąd wywodzi się jej polska nazwa.